کازرون از نظر منابع آب های زیرزمینی در لب مرز بحرانی قرار دارد.
تنوع ریخت شناسی، وضعیت اقلیمی و فعالیت های زمین شناسی باعث گردیده است که منابع متنوعی از ذخایر آب های زیر زمینی در دشت های مختلف کشور بوجود آید. بطور کلی منابع آب های زیرزمینی یا در رسوبات ناپیوسته (آبخوانهای آبرفتی) و یا در مخازن آب سازندهای سخت در سنگهای کربناته کارستیک تشکیل شده اند. مخازن آب آبخوانهای آبرفتی نسبت به مخازن آب سازند های سخت گسترش بیشتری در کشور دارند. رسوبات آبرفتی علاوه بر اینکه محل مناسبی برای ذخیره آب های زیرزمینی محسوب می گردند، به دلیل گسترش، شیب نسبتا کم، امکانات کشاورزی و در نتیجه وجود مراکز جمعیتی از اهمیت ویژه ای برخو.ردار هستند. این پهنه ها که نتیجه فرسایش ارتفاعات و رسوب آنها در مناطق پست می باشد، برحسب جنس مادر و شرایط آب و هوایی دارای ویژگی های متفاوتی از نظر گسترش، ضخامت آبرفت، دانه بندی و تخلخل بوده که به تبع آن میزان ذخایر آب های زیر زمینی و کیفیت های آب متفاوتی دارند. سازند های کربناته بخش کوچکی از سازند های سخت می باشد که از نظر ذخایر آب زیر زمینی از اهمیت بالایی برخوردار است. از مهمترین این سازند ها می توان به سازندهای آسماری، جهرم، شهبازان، سروک، ایلام و آهک بیستون اشاره کرد که همگی در میان رشته کوههای زاگرس قرار دارند.
بنابراین آبخوانهای آبرفتی و سازند های سخت به عنوان محل های اصلی ذخیره منابع آب های زیر زمینی محسوب می گردند. یکی از راههای اطلاع از وضعیت این منابع در یک منطقه شناخت کامل از حوضه آبریزی است که منطقه مورد نظر توسط آن حوضه مشروب می گردد. بطور کلی بر اساس شرایط هیدرولوژیکی، کشور ایران را می توان به 37 حوضه آبریز اصلی تقسیم بندی کرد. حوضه آبریز شاپور-دالکی که شهرستان کازرون را نیز در بر می گیرد، یکی از این حوضه ها به شمار می رود. این حوضه دارای 7616 کیلومتر مربع وسعت و1732 کیلومتر مربع آبخوانهای آبرفتی می باشد. حداکثر ضخامت آبرفت در این حوضه 250 متر می باشد. سطح برخورد با آب از 1 متر در مناطقی مانند نزدیک دریاچه پریشان در کازرون و مناطق نزدیک خلیج فارس در استان بوشهر تا 145 متر در مناطق دورتر متغیر است. در کل حوضه آبریز شاپور-دالکی در حدود 6436 حلقه چاه با متوسط آبدهی 2/7 لیتر در ثانیه، 36 قنات با متوسط آبدهی 5/16 لیتر در ثانیه و 114 چشمه با متوسط آبدهی 184 لیتر در ثانیه وجود دارد. کل تخلیه سالانه این حوضه 45/1117 میلیون متر مکعب در سال می باشد، که تقریبا دو درصد از کل تخلیه سالانه آب های زیر زمینی کشور را به خود اختصاص داده است.
نتایج بررسی ها نشان می دهد که با توجه به افزایش جمعیت، صنعتی شدن شهرها و افزایش سطح زیرکشت محصولات زراعی برداشت آب از منابع آب های زیر زمینی به شدت افزایش یافته است. بطوریکه در یک محدوده زمانی از سال 1362 تا سال 1374، برداشت آب از منابع آب های زیر زمینی کشور در حدود 30 درصد افزایش یافته است. بدلیل اینکه سهم آب های زیرزمینی در تامین کل آب مورد نیاز کشور درحدود 55 درصد می باشد، اغراق آمیز نخواهد بود اگر بگوییم که در حال حاضر از منابع آب های زیر زمینی خیلی بیشتر از میزان برآورد شده در سال 1374 برداشت می گردد.